வைகை புயலும் சுப்பிரமனியும்

வைகை: இன்னிக்கி ஒரு பய கிட்டே அடி வாங்காம வீடு திரும்பனும். ஆமா கிளம்பும்போது மாமா ஏதோ அக்காகிட்டே நம்மள பத்தி திட்டின மாதிரி இருந்ததே. ம்ம்ம்ம் இருக்கட்டும், இருக்கட்டும் நம்ப அருமை அவருக்கு தெரியலை. என்ன.. இன்னைக்கு ஒரு பய சிக்கலை. எதுக்கும் பாப்போம். அட அதோ போறானே.. அவன் பேரு என்னா? ஆ ஞாபகம் வந்திடிச்சு. சுப்பிரமணி இல்லே, ஆமா சுப்பிரமனியே தான். எங்கே போறான். இவன் கிட்டே வச்சுக்க கூடாது. அன்னைக்கே நம்பளை அவன்
நைனா கிட்டே மாட்டி விட்டானே. மறுபடியுமா? ஆனா இன்னைக்கு பொழுதே போகலையே, சரி சுப்பிரமணி கிட்டேயே பேசுவோம். அன்னைக்கே பய பிள்ளே நம்ப நட்புக்காக அவ்வளவு கெஞ்சினான். நம்ப நட்பு அவ்வளவு தேவையா அவனுக்கு..? சரி நமக்கும் ஒரு ஆளு தேவை, பார்க்கலாம். சுப்பிரமணி......ஏலே சுப்பிரமணி.. நில்லுடா, டேய் ஏண்டா ஓடறே? அண்ணனாலே ஓடி வர முடியலைடா, டேய் நில்லுடா, நில்லுடா, நில்லு.

சுப்பிரமணி: யாரு நம்பளை கூப்பிடறது, திரும்பி பார்த்து யாரு, ஒ வேலு அண்ணனா? எண்ணன்னே கூப்பிட்டிங்களா?

வைகை: டேய் அன்னைக்கி என்னடா என்னைய உங்க அப்பா கிட்டே மாட்டி விட்டுட்டே. கொஞ்சம் ஏமாந்திருந்தா என்னைய அடிச்சிருப்பாறேடா.

சுப்பிரமணி: மன்னிச்சுடுங்கண்ணே, எங்கப்பா ரொம்ப அடிப்பாரு, அதனாலே தான் அப்படி சொன்னேன். இருங்கண்ணே அன்னைக்கு நீங்க ஓடும்போது, ஒரு செருப்பை விட்டுட்டு ஓடிட்டிங்கண்ணே, எங்கப்பா போனப்பறம், அந்த ஒரு செருப்பை தோ தெரியுதே அந்த கல்லு இடுக்கிலே மறச்சி வச்சுருக்கேன். இருங்க போய் எடுத்தாறேன். இந்தாங்கண்ணே...

வைகை: சின்ன பயலா இருந்தாலும் நல்ல பயலாத்தான் இருக்கான். இவ சகவாசம் கூட நல்லாத்தான் இருக்கும் போல. பாக்கலாம்.

சுப்பிரமணி: சரிண்ணே நான் கிளம்பறேன். அப்புறம் பாக்கலாம்ண்ணே.

வைகை: எங்கேடா போறே, இரு கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருப்போம். உக்காருடா, உக்காரு.

சுப்பிரமணி: இல்லைண்ணே, நானு ஒரு வேலைக்கு போறேண்ணே, நேரம் கழிச்சு போனா அடிப்பாங்கண்ணே. சாயங்காலம் பார்க்கலாம்ண்ணே.

வைகை: என்னாது வேலைக்கு போறயா, சின்னபிள்ளைங்கறது சரியா போச்சு போ, ஏண்டா, படிக்கலையா, பள்ளிக்கூடம் போகலைன்னா உங்கப்பா அடிப்பாருன்னு சொல்லுவே.

சுப்பிரமணி: இல்லைண்ணே எங்கப்பாவிற்கு உடம்புக்கு சரி இல்லை, அதனாலே எங்கம்மா என்னைய வேலைக்கு போக சொல்லிடுச்சு.. சின்ன பையன்னு வேலையும் தரமாட்டேன்னுட்டாங்க. கால்லே விழுந்து இந்த வேலையிலே சேர்ந்தேன்.

வைகை: என்னா வேலைடா செய்யறே?

சுப்பிரமணி: கல்லே ஒடைக்கிற வேலைண்ணே

வைகை: என்ன கல்லே ஒடைக்கிரயா? அதே ஏண்டா இங்கே ஒடைக்கிறாங்க?

சுப்பிரமணி: ஆமாண்ணே, இங்கேதாண்ணே ஒடைக்கிறாங்க, ஒடைச்சு செக்க்குக்கு அனுப்புவாங்கண்ணே.

வைகை: என்னாடா, என்னாடா பேசறே ஒண்ணுமே புரியலே செக்க்குக்கு அனுப்புவாங்களா? என்ன சொல்லறான் இவன்.

சுப்பிரமணி: ஆமாண்ணே..

வைகை: என்னாது ஒரு மண்ணும் புரியலையே, கல்லு எல்லாம் ஜெயில்லே தானே ஒடைப்பாங்க. இங்கே ஏன் கல்லு ஒடைக்கிறாங்க. நம்பளும் இந்த வேலைலே சேருவோமா..

சின்ன பையனே ஒடைக்கும்போது நம்பளாலே முடியாதா என்னா ? எப்பவும் மாமா திட்டிகிட்டே இருக்குறாறு. வேலைக்கு போனால் திட்டமாட்டாரு இல்லே. ஆமா இதுவும் நல்லாதான் இருக்கு. சரி, டேய் சுப்பிரமணி, நானும் உன் கூட வேலைக்கு வரேண்டா, என்னையும் உன் கூட சேர்த்து விடுடா. நானு நல்லா கல்லு ஒடைப்பேண்டா..

சுப்பிரமணி: கல்லு இல்லேண்ணே, கல்லே

வைகை: இரண்டுக்கும் என்னடா வித்தியாசம், சரியான லூசுப்பயலா இருக்கானே.

சுப்பிரமணி: சரி வாங்கண்ணே, எங்க முதலாளி கிட்டே உங்களுக்கு வேலை கேக்கிறேன். ஆனா ஒரு மரக்கா ஒடைச்சா 2 ரூவா தருவாங்கண்ணே.

வைகை: என்னாது மரக்காவா? என்னடா பேசறே?

சுப்பிரமணி: ஆமாண்ணே. ஒரு மரக்கா கல்லே ஒடைச்சா 2 ரூவா. ஒரு நாளைக்கு நானு 10 மரக்கா ஒடைப்பேண்ணே..

வைகை: என்னது 10 மரக்காவா? என்னடா சொல்லறே? சரி உள்ளே போவோம். எங்கே உங்க முதலாளி? கூப்பிடுடா?

சுப்பிரமணி: அண்ணே அவரு முதலாளி, நம்பதாண்ணே அவரை போய் பாக்கணும். வாங்க அறிமுகப்படுத்தறேன்.

வைகை: என்னது வெவகாரமான இடமாக இருக்கு போல் இருக்கே. ம்ம்ம் எங்கேயும் மாட்ட கூடாது. சும்மா உள்ளே போய் வேலையை பாப்போம், முடிஞ்சா செய்வோம் இல்லேன்னா போய்டுவோம். நம்பள யாரும் ஒன்னும் செய்ய முடியாதுல்லே.

சுப்பிரமணி: ஐயா, இவரு வேலுஅண்ணே, எனக்கு ரொம்ப வேண்டியவரு. அவரும் இங்கே வேலைலே சேர்றேன்னு சொல்லறாரு. ஐயா ஒரு வேலை கொடுங்க.

முதலாளி: என்னடா, நீ பேசமாட்டியா, ஏண்டா திரு திருன்னு முழிக்கறே, பேசுடா. இதுக்கு முன்னாடி என்னா வேலை பார்த்தே? அனுபவம் இருக்கா?

வைகை: முஞ்சியையும், ஆளுங்களையும் பாரு, கல்லு ஒடைக்கிற வேலைக்கு முன் அனுபவம் வேறையா?

முதலாளி: என்னடா தானே பேசிக்கறே, நீ யாரு வீட்டு பையன் ?

சுப்பிரமணி: ஐயா இவரு மருது ஐயா வீட்டிலே இருக்காரு, வேலை எல்லாம் எதுவும் செய்யலை. இப்போதான் முதல்லே வேலைக்கு வராரு.

முதலாளி: ஏன் அவரு பேசமாட்டாருங்களா? மருது ரொம்ப நல்லவரு. அவங்க வீட்டிலே நீ என்னடா செய்யறே?

வைகை: எங்க அக்காவைதான் அவுரு கெட்டி இருக்காரு.

முதலாளி: அப்படியா சரி மருது மச்சான்கரதுனாலே வேலை தரேன். ஒழுங்கா இருக்கணும். போ போய் வேலையை பாரு. பையன் என்ன வேலைன்னு சொன்னானா?

வைகை: சொன்னான்... சொன்னான்.

முதலாளி:போ.. போ, போய் வேலையை பாரு.

சுப்பிரமணி: அண்ணே வாங்கண்ணே உள்ளே போகலாம்.

வைகை: என்னடா இது இங்கே ஒரே வேர்கடலையா கொட்டி கிடக்குது அய்யோ அய்யோ எங்க அக்கா மகளுக்கு வேர்கடலைன்னா ரொம்ப பிடிக்குமே, இங்கேயாடா நீ வேலை செய்யறே, இத ஒடைக்காமே, ஏன்டா கல்லெ ஒடைக்கறே?

சுப்பிரமணி: இதாண்ணே கல்லெ

வைகை: வேணாண்டா வீணா என்கிட்டே அடி திங்காதேடா, வாயை மூடுடா, கடலையைப்போய் கல்லே கல்லேன்னு, லூசுபயலே. இது கடலைடா. என்ன ரொம்ப திட்டிடோமோ, பையன் ரொம்ப கோவமா பாக்குறான். சரிடா, சரிடா, வா உள்ளே போகலாம்.

சுப்பிரமணி: அண்ணே இந்த வேலை பிடிச்சிடுச்சாண்ணே.

வைகை: அதெல்லாம் இப்போ சொல்ல முடியாது. அப்புறமா சொல்லறேன், அட என்னாடா பொண்ணுங்கல்லாம் இருக்காங்க?

சுப்பிரமணி: ஆமாண்ணே அந்த அக்கால்லாம் இங்கேதான் வேலை செய்யறாங்க, கங்காக்கா, கங்காக்கா இங்கே பாருங்க நான்தான்க்கா சுப்பிரமணி. அக்கா இவரு வேலண்ணே. இங்கே வேலைக்கு சேந்திருக்காரு.

வைகை: பேரு என்னா கங்காவா? ரொம்ப நல்லா இருக்கே

கங்கா: ஆமா, உள்ளே வாங்க

வைகை: அவ வீட்டுக்கு போனா கூப்பிடற மாதிரயே கூப்பிடறாளே. இவளை எப்படியும் கணக்கு பண்ணிடவேண்டியதுதான். ஆத்தி என்னா எம்புட்டு பொம்பள பிள்ளங்கோ இருக்காங்கோ, ஊரு, ஊரா சுத்தினியே வேலு இங்கிட்டு வேலைக்கு வந்திருக்க கூடாதா. இவ்வளவு நேரம் செட்டில் ஆகி இருக்கலாமே.

கங்கா இங்கே வா. இப்படி வந்து உக்காரு, கடலை உடைச்சு, உடைச்சு இரண்டு கையும் ஒரே காச்சு போய்டுச்சே. இந்த முதலாளி படுபாவி இப்படி வேலை வாங்கி இருக்கானே. மரக்காவாலே நடு மண்டைலே நச்ன்னு ஒரு போடு போடணும். சரி உங்கப்பா என்னா செய்யறாரு?

சுப்பிரமணி: அண்ணே முதலாளி வர்ற நேரம் வேலை செய்யுங்கண்ணே, பார்த்தா திட்டுவாருண்ணே

வைகை: போடா, போடா நீ ரொம்பா சின்ன பையன், எனக்கு எல்லாம் தெரியும்.

முதலாளி: என்னடா தெரியும் வேலைய பாருன்னா, பொம்பளை பிள்ளைங்க கிட்டே வம்பா பண்ணறே. இப்பத்தான் உன் மாமாவே பாத்துட்டு வரேன். அவரு சொன்னாரு அவனே கிட்டே சேக்காதிங்க, அங்கே வேலை செய்யறவங்களையும் கெடுத்து, உங்க தொழிலையும் ஊத்தி மூடிடுவான்ன்னு சொன்னாரு, இங்கே வந்து பாத்தால் தானே தெரியுது உன் வண்டவாளம். நீ வேலை பார்த்தது போதும் போ போ வெளியே. டேய் யாருடா அங்கே, முறைக்கிற இவனை கழுத்தை பிடிச்சு தள்ளுடா. ஏதோ பெரிய வீட்டு பிள்ளைன்னு வேலை கொடுத்தா, இது பண்ணற வேலைய பாரு.

வைகை: சுப்பிரமணி சொன்னானேன்னு வந்தேன், ரொம்ப பேசிட்டீங்க, வெளியே வாங்க.

முதலாளி: என்னடா பண்னுவே வெளியே வந்தா, டேய் அந்த நாயை அவுத்து விடுடா, பாரு எப்படி முறைக்கிறான், வேலைக்கு வந்தானாம் வேலைக்கு , வேலை செய்யற மூஞ்சியை பாரு அப்படியே திருடணாட்டம் முழிக்கிறான்.

வைகை: போறோமில்லே, இங்கே யாரு வேலை செய்வா, ஆத்தி நாயி வேறே ஓடி வருதே, இவனும் அது மாதிரியே முறைக்கிறானே......

முதலாளி: இன்னுமா நீ போகலே ?

வைகை: வரதெரிஞ்சவனுக்கு போகத்தெரியாதாக்கும், போவோமில்லே...

பிடித்தாலும், பிடிக்காவிட்டாலும் ஒட்டு போடுங்கோ