நியாயங்கள் எங்கு கிடைக்கும்!! பகுதி - 2

முதல் பகுதி படிக்காதவர்கள் இங்கே க்ளிக்கவும்.....

திரும்பிப் பாராமல் சென்று விட்ட முதலாளி குடும்பம் போலீஸ்காரர்களிடம் என்ன கூறிச் சென்றிருப்பார்கள் என்று சங்கருக்கு புரியாத போதும் தங்கள் குடும்பத்திற்கு சாதகமாக பேசி இருப்பார்கள் என்ற அசையாத நம்பிக்கை இருந்தது.

உள்ளே சென்று தங்கள் குடும்பத்தை விடுவிக்குமாறு அப்பாவியாய் கேட்டு இருக்கிறார் சங்கர். என்ன உங்க ஆளுங்களை விடுறதா? என்னா கேட்கறே நீ? உங்கள் முதலாளி வீட்டுலே இருந்து வந்தவங்க என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா? உங்க மேலேதான் அவர்களுக்கு முழுச் சந்தேகமாம்.எப்படியாவது நகைகளை வாங்கித்தருமாறு மனு கொடுத்து விட்டு சென்றிருக்கிறார்கள். அடுத்த குற்றம் நீங்க அவங்க வீட்டுலே போய் மிரட்டி விட்டு வந்திருக்கீங்க! அதுக்கும் உங்க மேலே நடவடிக்கை எடுக்கப் போறோம்.

இப்போ நீங்க போலாம். உள்ளே இருக்கறவங்க கிட்டே விசாரிக்கிற விதத்தில் விசாரித்து விட்டு மேல்படி என்ன நடவடிக்கை எடுக்கப் போகிறோம் என்று கூறுகிறோம். அதுவரை நீங்க எங்களை தொந்தரவு பண்ணக் கூடாது. அதற்கு "சங்கர் தனது மனைவி மற்றும் மகளையாவது விட்டுங்க. பெண்கள் இரவில் காவல் நிலையத்தில் தங்குவது எப்படிங்க நியாயமாகும். இப்போதே மணி ஆறு ஆகப்போகுது. அதனாலே இப்போ விட்டுடுங்க காலையிலே அழைத்து வந்து விடுகிறேன் என்று மன்றாடி இருக்கிறார்" அதற்கும் ஒன்றும் சரியான பதில் இல்லை.

இந்த சூழ்நிலையில்தான் சங்கரின் நிலைமை எங்களின் காதில் விழுந்தது. உடனே நானும் எனது சகோதரி மற்றும் நண்பர் மூவரும் யோசித்து ஒரு முடிவிற்கு வந்தோம். எங்களின் குடும்ப சட்ட வல்லுனரை சந்தித்து விவரத்தை கூறினோம். பெண்கள் காவல் நிலையத்தில் இருக்கிறார்கள் என்ற விவரம் கேட்டவுடனே தனது உதவியாளரை அழைத்துக் கொண்டு காவல் நிலையத்திற்கு விரைந்தார். நானும் உடன் வருவேன் என்று அடம் பிடித்தேன். ஆனால் எனது சகோதரி வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து விட்டார்கள்.

இந்த நிலையில் வக்கீலை பார்த்தவுடன், காவல் நிலைய மேலதிகாரி நீங்க ஏன் இதில் தலை இடுகிறீர்கள் நாங்களே கவனித்துக் கொள்கிறோம். பாருங்க, அந்த வக்கீல் சீனியர் வக்கீல் மிகவும் பிரபலமானவர், அவர் பெயர் எல்லாருக்கும் தெரியும். எல்லா விததிதிலும் சலுகைகள் அதிகம். அதுவும் அவைகளை நேர்மையான முறையில் பெற்றிருப்பவர். அந்த விவரமும் காவல் துறை அதிகாரிக்கு தெரிந்த போதிலும், எதற்கும் அவர் அசைந்து கொடுக்கவில்லை.

வக்கீலிடம் நாங்கள் கைது செய்திருப்பவர்கள்தான் இந்த திருட்டை செய்திருக்கிறார்கள் என்ற விவரத்தை நம்ப வைக்க படாத பாடு பட்டிருக்கிறார்கள். வக்கீலும் பெண்களை முதலில் விடுவிக்க பாடு பட்டிருக்கிறார். "நீங்க செல்லுங்கள், நாங்கள் விசாரணை முடிந்தவுடன் அனுப்பி விடுகிறோம்" என்று சமாதானம் சொல்லி இருக்கிறார்கள். சீனியர் வக்கீல் தனது ஜூனியர் வக்கீலை காவல் நிலையத்திலயே இருக்குமாறு கூறிவிட்டு எங்களுக்கும் விவரம் கூறினார். இரவு முழுவதும் விசாரணை என்ற பெயரில் அனைவருக்கும் பெண்களுக்கும் சேர்த்துத்தான் அடி பின்னிருக்காங்க. வேறு எதுவும் முன்னேற்றம் இல்லை.

ஜூனியர் வக்கீலும், சங்கரும் அங்கேயே கொட்ட கொட்ட இரவு பூரா தூங்காமல் விழித்துக் கொண்டு இருந்திருக்கிறார்கள்.

காவல் துறையினர் மாற்றி மாற்றி செய்த விசாரணையில் அந்த பெண் மனதளவில் மிகவும் காயப்பட்டு விட்டாள். இரவு முழுவதும் இருப்பு கொள்ளாமல் எப்போது விடியும் என்று காத்திருந்தோம். அடுத்த நாள் எங்களின் வக்கீலை தலயிட வேண்டாம் என்று கூறி விட்டார்கள். இந்த நிலையில் வக்கீலும் அவரின் கேசை கவனிக்க நீதிமன்றத்திற்கு சென்று விட்டார். சங்கர் காவல் நிலையத்திலயே பலியாக கிடந்தார். எங்களுக்கும் எந்த வேலையும் ஓட வில்லை யாரோ எவரோ இருந்தாலும் தவறு செய்யாத மனிதர்கள் என்று தெரிந்து விட்டது. எதற்கு இந்த நாடகம் என்றுதான் புரியவில்லை.

அதற்குள் எல்லா உறவினர்களும் வந்துவிட அவர்களை சாமாளிப்பது மிகவும் கஷ்டமாகிப் போனது சங்கருக்கு. பணம் தண்ணீராக கரைந்தது. கோவிலுக்குச் செல்ல வட்டிக்கு வாங்கி வைத்திருந்த பணம் முழுவதும் காலியானது. காவல் நிலையத்தில் இருப்பவர்களுக்கு காபி, டீ, டிபன் மற்றும் சாப்பாடு வரை வெளியே இருந்து சங்கர் வாங்கி கொடுப்பார். அப்போது அங்கே இருக்கும் அனைவருக்கும் சங்கர் வாங்கி தரவேண்டுமாம். அதனால் பணம் கண்ணா பின்னாவென்று செலவானது. செலவானாலும் உள்ளே இருப்பவர்களுக்கு விடுதலை கிடைக்கவில்லை. வக்கீலையும் தலையிட வேண்டாம் என்று கூறி விட்டார்கள். என்ன நடக்கும் என்பதே யாருக்கும் விளங்க வில்லை. FIR போடப்படவில்லை. பயங்கரமான சூழ்நிலை என்று மட்டும் புரிந்தது. அதற்கு மேல் என்னால் அமைதி காக்க முடியவில்லை. நாங்கள் மூன்று பேரும் காவல் நிலையம் நோக்கிப் புறப்பட்டோம்.

ஆனால் என் சகோதரி காவல் நிலையத்திற்கு செல்லாமல் அதன் அடுத்த தெருவில் காரை நிறுத்திவிட்டு, சங்கருக்கு போன் போட்டு உடனே வருமாறு அழைத்தார்கள். வந்தவரை பார்த்ததும் எங்களுக்கே அழுகை வந்து விட்டது. முதல் முறை பார்க்கும் போது கூட கொஞ்சம் தைரியமா நல்லா இருந்தாரு. இரெண்டே நாட்களில் உருக்குலைந்து மிகவும் பாவாமா காட்சி அளித்தார்.

சரி என்னாதான் சொல்றாங்க என்று வினவினால் பேரம் பேசி இருக்கிறார்கள். ஆயிரங்கள் பேரம் பேசப் பட்டுள்ளன. கேட்ட பணத்தை கொடுத்தால் உடனே எல்லாரையும் அனுப்பி விடுகிறோம் என்று கூறி இருக்கிறார்கள் என்று அழ மாட்டாத குறையாக சொன்னார். அவ்வளவு பணத்திற்கு நான் எங்கேம்மா போவேன்.

இருந்தது பூரா செலவு பண்ணிட்டேனே. நீங்க யாரோ எவரோ என்னோட கஷ்டத்துலே இவ்வளவு நல்லது நடக்கனம்னு முயற்சி பண்றீங்க. ஆனா இங்கே இருப்பவங்களுக்கு மனதே இல்லையே. இதை சங்கர் கூறும்போது மனது வலித்தது. யாரா இருந்தால் என்னாங்க கஷ்டம் என்பது எல்லாருக்கும் ஒன்றுதானே! நீங்க மனதை தளர விடாமல் தைரியமா இருங்க. எதுவானாலும் பார்த்துக்கலாம் என்று நாங்கள் சமாதானப் படுத்தினோம். குலுங்கி அழுத அந்த தந்தையை பார்க்க மனதை என்னவோ செய்தது.

சரி எதுவானாலும் முதலில் எல்லாரையும் வெளிய எடுக்க முயற்சி செய்வோம் பிறகு என்னா செய்யலாம்னு யோசிக்கலாம் என்று நான் கூர்நேன். ரத்தம் கொத்திக்குது. நியாயம் கிடைக்க ஏதாவது செய்யனும்னு மனசு கிடந்தது அடிச்சிக்குது.

ஏதோ எங்களாலான பண உதவியாவது செய்யலாம் என்று அழைத்துப் போய் ATMஇல் எடுத்துக் கொடுத்தோம். அதற்குள் மேலதிகாரி சங்கரை அழைத்திருக்கிறார். சங்கர் மேலதிகாரியை சந்தித்து பேசி இருக்கிறார். எந்த தவறும் செய்யாத என்னோட குடும்பத்தை இப்படி அலைக்களிக்கரீங்களே! இது நியாயமா? நான் வேறே யாரு கிட்டேயாவது முறை இடனுமா? என்று கேட்டு இருக்கிறார். பார்த்தார் அந்த அதிகாரி சங்கரையும் தூக்கி உள்ளே போட்டு விட்டார்கள். இந்த விவரம் எங்களுக்கு வந்தவுடன் மறுபடியும் வக்கீல் வீட்டுக்கு படை எடுத்தோம்.அவருக்கும் ஒன்றுமே விளங்கவில்லை. பேரம் விவரம் சொன்னவுடந்தான் அந்த கோணத்தில் யோசிச்சு மறுபடியும் அவர்களை சந்திக்க சென்றார்.

வக்கீல் வருவதை விரும்பாத காவல் நிலையத்தில் உள்ள அதிகாரிகள், மறுபடியும் அவரின் தலையீட்டை தடை செய்திருக்கிறார்கள். சங்கரும் உள்ளே சென்றதினால் இந்த முறை பல விதத்திலும் முயற்சி செய்து அதிகாரிகளை தவறே செய்யாமல் அடைபட்டிருக்கும் அந்த ஏழைகளை விடுவிக்க சம்மதிக்க வைத்திருக்கிறார்.

பேசியபடி எல்லாமே கொடுக்கப் பட்டது. மூன்றாம் நாள் நள்ளிரவு சங்கரின் மனைவி மற்றும் மகளை விடுவித்து வக்கீல் அழைத்து வந்து விட்டார். மீதி உள்ளவர்களை அடுத்த நாள் அனுப்புவதாகக் கூறி விட்டனர். இவர்கள் வந்த செய்தி கேட்ட பிறகு தான் எங்களுக்கு பசிக்கவே ஆரம்பித்தது.

அடுத்த நாள் அனைவரையும் விட்டு விட்டார்கள். திருடியது யாரு என்று இதுவரை இந்த பக்கம் யாருக்கும் தெரியாது. கேட்டும் கூறவில்லை.

ஆனால் தவறாக அல்லது வேண்டுமென்றே அழைத்துச் சென்ற அந்த ஏழைகளின் உடல் பலம், மனோபலம், தேவையற்ற கடன், உறவினர்கள் முன்னே ஏற்பட்ட அவமானங்கள், அக்கம் பக்கம் ஏற்பட்ட தீரா கரைகள் இவற்றிற்கெல்லாம் யார் பதில் கூறப் போகிறார்கள்? சம்பத்தப் பட்டவர்களா! இல்லே முதலாளியம்மாவா?

இதில் சங்கரின் மாப்பிள்ளையின் அண்ணனையும் அழைத்துச் சென்றார்கள் அல்லவா? தினம் தினம் நடத்திய நூதன விசாரிப்பில் புத்தி பேதலித்து விட்டது. அதனால் ஏற்பட்ட நஷ்டத்திற்கு யார் பதில் கூறப் போகிறார்கள்?

இவை எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக பதினெட்டே வயது நிறைந்த அந்த பெண்ணின் மனநிலையை யோசித்தார்களா? சித்தப் பிரமை பிடித்து அப்படியே அமர்ந்து இருந்தாளே! அந்த காட்சியை பார்க்கும் அந்த ஏழை தந்தை கதறிய கதறல்களுக்கு யார் பதில் கூறப் போகிறார்கள்?

எல்லாவற்றிகும் முத்தாய்ப்பு வைப்பது போல் அந்த குடும்பத் தலைவர் ஒரு முடிவு எடுத்த்தார், அவமானம் தாங்காமால் இரவோடு இரவாக குடுபத்தோடு பரலோகம் சென்றுவிடலாம்என்று முடிவெடுத்தும் விட்டார்.

அவர்கள் வெளியே வந்துவிட்டார்கள் என்று தெரிந்தவுடன் மனம் அமைதியை அடைந்தாலும், சங்கரின் முன்னே சிம்மாசனம் போட்டு அமர்ந்திருக்கும் சூழ்நிலையை எப்படி சமாளிப்பார் என்ற பயம் மனதில் கவ்வ சங்கர் ஏதேனும் தவறான முடிவு எடுத்து விடுவாரோ என்று எனக்கு வந்த பயத்தை என் சகோதரியிடம் தெரிவித்தேன். அவர்களும் அதைத்தான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். உடனே தொலைபேசியில் அழைத்து சகஜமாகப் பேசி காலையில் வீட்டுக்கு வருமாறும் கூறினார்கள். தவறான எந்த முடிவிற்கும் செல்லக் கூடாது என்று நேராகவே கூறி விட்டார்கள். அதை கேட்டவுடன் சங்கர் அழுதாராம்.

சிலதினங்கள் இப்படியே சென்றன. அவர்கள் இல்லத்தில் யாரும் சகஜ நிலைக்கு வரவில்லை. என் கவனம் முழுவதும் பதினெட்டு வயது நிரம்பிய பெண்ணின் நிலைதான் கவலைக்கிடமாக தோன்றியது.

மறுபடியும் நானும் சகோதரியும் கலந்து ஆலோசித்து அவளை அந்த சூழ்நிலையில் இருந்து வெளியயே கொண்டு வரவேண்டும் என்ற எங்களின் எண்ணத்தை சங்கரிடம் தெரிவித்தோம்.

அதற்கு சங்கர் கூறினார் , நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்களோ அதை செயல் படுத்த எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை என்று கூறினார். பிறகு தையல் மெசின் ஒன்று வாங்கி கொடுத்து அந்த பெண்ணை தையல் வகுப்பில் சேர்த்தோம். காலையில் கேட்டரிங் மதியம் தையல் கற்றுக் கொள்ள அனுப்பினோம். இப்போது அந்த பெண் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தேறி வருகிறாள். ஆனால் அந்த குடும்பம் இன்னும் நிமிரவில்லை.

இந்த நிகழ்வைத் தொடர்ந்து அவர்களின் குடும்பத்தில் நிறைய கசப்பான நிகழ்ச்சிகள் அரங்கேறி விட்டன. யாரால்தான் என்ன செய்ய முடியும். விதியின் வில்லத்தனமா இல்லே அவர்கள் கூறுவதுபோல் கெட்ட நேரமோ எதுவோ, இது போல் நிகழ்வுகள் நிகழாமல் இருக்க மனதார வேண்டுகிறேன்.

எங்கள் சட்ட வல்லுனரும் கூறினார். இந்த காவல்துறை அதிகாரிகள் செய்த செயல்கள் எதுவுமே விதிகளுக்குள் இல்லை. அதனால் எல்லா நிலையிலும் சென்று நீதி கேட்கலாம் என்றார். ஆனால் அந்த ஏழைத் தந்தையோ வேண்டாம் சாமி, இனி நான் எங்கேயும் வரமாட்டேன். என்னையும் என் குடுபத்தாரையும் இப்படியே விட்டுடச் சொல்லுங்க என்று கூறி விட்டார். எங்க வக்கீலும் "பாவம் மனதாலும் பொருளாதார நிலையிலும் மிகவும் பலவீனப் பட்டு இருக்கிறார்; அப்படியே விட்டுடலாம்" என்று கூற நாங்களும் அதை ஏற்றுக் கொண்டோம். ஆனாலும் மனதை அரித்துக் கொண்டிருந்த இந்த உண்மையை உங்களோடு பகிர்ந்து கொண்டு விட்டேன். என் மனதும் சற்றே லேசாகிப் போனது.

இந்த இடுகை எழுதியதின் நோக்கம், இந்த பயங்கர சூழ்நிலையில் நாங்களும் எங்களின் சகஜ வாழ்க்கையை மறந்து இந்த நிகழ்வில் அமிழ்ந்து போனோம். இனி இது போல் ஒரு கெட்ட சம்பவங்கள் யார் வாழ்க்கையிலும் நடக்க கூடாது என்று மனது நினைத்தாலும் அந்த எண்ணங்கள் ஜெய்க்குமா?? ஆனால் இது போல் சில நிகழ்வுகள் சாதாரன மக்களை எப்படி பாதித்து விடுகிறது?

டிஸ்கி: காவல் துறையில் நேர்மையான பல அதிகார்கள் இருக்கிறார்கள் அதே போல் நேர்மையான காவல் நிலையங்களும் இருக்கின்றன. நேர்மையானவர்கள் தவிர்த்து தவறு செய்பவர்களைத்தான் சுட்டிக்காட்டி இருக்கிறேன்.

நிறைவுற்றது.....