நானா? நாமா??

எனது அன்பு செல்லங்களுக்கு இன்று ஒரு அருமையான கதை சொல்லப் போகிறேன் !!

இரண்டு நண்பர்கள் காட்டு வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்தனர். வழியில் பணப்பை ஒன்று கிடப்பதை அவர்களில் ஒருவன் பார்த்தான். அதை எடுத்துத் திறந்து பார்த்தான் அவன். அதில் ஏராளமான பணம் இருப்பதை கண்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.

உடன் இருந்த நண்பன், "ஆ! நம் நேரம் நல்ல நேரம். இல்லா விட்டால் இவ்வளவு பணம் நமக்குக் கிடைக்குமா?" என்று கேட்டான்.

"பணப்பையைக் கண்டது நான் பணப் பையை எடுத்தது நான். நமக்கு என்று ஏன் பொதுவாகச் சொல்கிறாய்? உனக்கு என்று குறிப்பிட்டுச் சொல்" என்றான் முதலாமவன்.

இரண்டாமவன் ஏதும் பேச வில்லை. இருவரும் அங்கிருந்து நடந்து சென்றார்கள். அவர்கள் சிறிது தொலைவு சென்று இருப்பார்கள். வீரர்கள் சிலர் குதிரையில் வருவதை இருவரும் கண்டார்கள்.

அஞ்சி நடுங்கிய முதலாமவன், "அந்த வீரர்கள் பணப் பையைத் தான் தேடி வருகிறார்கள். குதிரையின் பின்னால் வரும் ஒருவன் பணப் பைக்குச் சொந்தக்காரன் போலத் தெரிகிறான். இந்தப் பணப்பையினால் நமக்குத் தண்டனை கிடைக்கும் என்று நினைக்கிறேன்" என்றான்.

அதற்கு இரண்டாமவன், "இந்தப் பணப்பையைக் கண்டது நீ. எடுத்தது நீ. இப்பொழுது மட்டும் நமக்கு என்று ஏன் பொதுவாகச் சொல்கிறாய். எனக்கு என்றே சொல்" என்றான்.

பின்குறிப்பு

==========
என் அன்புச் செல்லங்களே உங்களுக்கு இந்த கதை ரொம்ப பிடித்து இருக்கும் என்று நம்புகின்றேன்.

இதன் கருத்தும் உங்களுக்கு புரிந்திருக்கும்.

நண்பர்கள் எப்போதும் நண்பர்களாகவே இருக்க வேண்டும். எந்த சக்தியாலும் பிரிக்க முடியாத தோழமை உணர்வோடு இருக்க வேண்டும். நட்புக்கு முன் பணமோ மற்ற எந்த சக்திகளானாலும், அங்கே வலுவிழந்து விட வேண்டும்.

நண்பனுக்கு துன்பம் வரும்போது விட்டுக் கொடுக்கக் கூடாது. துன்பத்திலும் தோள் கொடுக்கவேண்டும். இவைகள் தான் நாம் நட்பிற்கு கொடுக்கும் அங்கீகாரம்.